HISTORY
นาย ณัฐกิตติ์ ปินนะ (นิกส์-KNIGs)
ข้อมูลส่วนตัวเกิดวันที่ 31/05/2534 อายุ 21 ปี
สูง 170 ซม. น้ำหนัก 64 กก.
กรุ๊ปเลือด B
กำลังศึกษาที่ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่(Chiang Mai Rajabhat University)
ศึกษา คณะ วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เอกวิชา การโปรแกรมและการรักษาความปลอดภัยบนเว็บ
รหัสนักศึกษา 55143615
เชื้อชาติ ไทย
สัญชาติ ไทย
ภูมิลำเนา 29/1 หมู่ 1 ต.เมืองนะ อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ 50170
เรื่องส่วนตัวทั่วไป
นิสัย
โดยส่วนตัวแล้วผมคิดว่าตัวผมหนะเป็นคนค้อนข้างมีความมั่นใจในตัวเองพอประมาณ ให้เกรียติผู้อื่น ขี้เกียจ อัธยาศัยดี เป็นคนดูสุขุม ชอบมองโลกในแง่ร้าย ไม่ชอบไว้ใจใครง่ายๆ แต่เป็นคนที่ไม่มีความอดทนเท่าไหรรักง่ายหน่ายเร็ว เท่าที่ดูมาทั้งหมดมันดูไม่เข้ากันเลยใช่ไมครับก็คนเรามักจะมีสองด้านนี้ก็เป็นทั้งสองด้านของผมหนะครับ
งานอดิเรก
ผมก็เหมือนๆไวรุ้นทั่วไปครับ ชอบเล่นเกมส์ เที่ยวกลางคืน(ตอนนี้กำลังลดๆอยู่ แหะๆ) ดูหนังฟังเพลงทั่วไป แต่ก็มีหาความรู้ใส่ตัวบ้างเช่น ศึกษาพวกภาษาคอมพิวเตอร์ แล้วก็บางทีก็หาดูเรื่องทั่วไปที่อยากรู้ก็แบบ น้ำมัน 91/95 มันต่างกันยังไง ผมก็ไปศึกษามานิดหน่อยก็ยังไม่เข้าใจเท่าไหรแต่เหมือนว่าเครื่องยนย์ของรถแต่ละขันจะออกแบบมาเพื่อใช้น้ำมันแตกต่างกันตอนที่เราซื้อควรศึกษาแล้วใช้ตามที่เค้าแนะนำมาจะดีที่สุดไม่เกี่ยวว่าใช้อันไหนแล้วจะเร็วกว่ากันประมานนี้
คติประจำใจ
ก็อย่างที่บอกหละครับผมเป็นขี้สงใสขี้ระแวงไม่ไว้ใจใครง่ายๆ เลยมีคติประจำใจว่า"รู้หน้าไม่รู้ใจ" " เห็นเสื้อในสีสวยแต่ค้างในอาจไม่ใช่ชมพู" (เอิ๊กๆ ขอสุมาไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ)
ความใผ่ฝันในอณาคต
ผมหนะตั้งแต่เด็กๆชอบเล่นคอมพิวเตอร์มากแล้ววันหนึ่งคอมดันเสียไม่รู้ทำไงก็ลองเปิดๆปิดๆมันอยู่พักหนึ่งเพื่อมันจะดีแต่ที่ไหนได้ไม่ได้ผลเลยต้องไปบอกแม่ แม่ก็เลยไปบอกพี่ค้างบ้านให้เค้ามาดูให้หน่อยพี่เค้าก็มาดูๆ เส็ดก็ทำอะไรซักอย่างคือจำไม่ได้ประมาน ชั่วโมง สองชั่วโมง ก็เส็ดผมก็ยืนดูแหละเค้าทำไรก็ไม่รู้นะแต่ตอนนั้นรู้สึกเก่งมากเลยพี่เค้าต้องเป็นมืออาชีพสุดท้ายก็เส็ดเลยเกิดความสงใส่ว่าเค้าทำอาชีพอะไรเลยถามแม่ แม่ก็บอกว่าพี่เค้าเป็นช่างซ้อมคอม เลยจุดประกายความฝันผมเลยสักวันต้องทำแบบพี่เค้าให้ได้พอเวลาผ่านไปเริ้มรู้จักโปรแกรมเมอร์เลยรู้สึกไอ้ช่างซ้อมคอมดูเด็กๆไปเลยจากนั้น"โปรแกรมเมอร์"เลยกลายมาเป็นความฝันของผมในปัจจุบันครับ
ทำไมถึงเรียน"การโปรแกรมและการรักษาความปลอดภัยบนเว็บ"
ตอนแรกผมเรียน คอมธุรกิจ แล้วก็ย้ายหรือซิ้วมาเรียนตรงนี้"ทำไมถึงย้าย"ก็เพราะว่าผมไม่ค่อยถูกชะตากับเรื่องพวกธุระกิจหละมั่งแล้วอีกอย่างความฝันผมหนะอยากเป็นโปรแกรมเมอร์ไม่ได้อยากเป็นนักธุระกิจซักหน่อยเลยตัดสินใจออกตอนแรกกะไปเรียน วิศวะ ซอฟแวร์ ของเทคโน แต่มันดันเปลี่ยนชื่อเป็นคอมพิวเตอร์เพื่อการสื่อสารอะไรซักอย่างเลยคิดว่าไปเรียนนั้นเดียวก็เหมือนคอมธุระกิจอีกหลอกเพราะผมลองไปหาหลักสูตรที่เค้าสอนมันดันไม่มีบอกมันเป็นเอกใหม่ด้วยมั่งเลยหาไม่เจอที่นี้ก็กลับมาหาดูของหลายๆ มหาลัยดูหาอยู่นานก็ไม่เจอที่ถูกใจ อ๊ะลืมบอกผมจบสายศิล-ทั่วไปมา มันเลยหาที่เรียนลำบากแต่สุดท้ายก็มาเจอนี้หละทุกอย่างน่าจะลงตัวเลยตัดสินใจลงเอกนี้เป็นอันดับหนึ่งเลยตอนแรกก็หวั่นๆว่าจะเข้าได้ไมนะ คณะวิท ซะด้วยแต่พอเข้ามาแล้วตอนแรกผิดหวั่งนิดหน่อยแต่ตอนนี้ชอบเอกนี้มากครับ
วีรกรรมในวัยเด็ก
เรื่องความซนในวัยเด็กดีกว่าแน่นอนทุกคนคงมี วีรกรรม ในวัยเด็กกันแน่ๆ ผมก็เช่นกันมีเยอะเลยหละ ซนมากตอนเด็กๆ ผมขอเอาเรื่องความเป็นความตายเลยแล้วกัน เหอะๆ จริงๆนะแต่ไม่ใช่ผมหรอกที่จะตาย เป็นน้องผมหนะก็เรื่องมันมีอยู่ว่าตอนนั้นผมกับพี่ชายและน้องชายรวมผมเป็นสามคนอายุก็ไล่เลี่ยกันนั้นแหละครับ ผมกับพี่หนะปกติแล้วชอบแกล้งน้องคนเล็กเพราะพี่แกล้งผมไม่ค่อยได้ก็ผมตัวโตกว่าพี่ซะอีก แล้วพี่ก็อายุมากกว่าผมก็ไม่กล้าแกล้งเท่าไหร่ ดังนั้นเป้าหมายเดียวก็คือคนเล็กซึ่งเป็นน้องแท้ๆของผม เราสามคนไม่ค่อยมีเพื่อนแถวบ้านซะด้วย จะไปไหนจะเล่นอะไรก็เล่นกันอยู่สามคนพี่น้อง วันนั้นเป็นวันหยุดน่าจะวันเสาร์เพราะหลังจากแกล้งน้องเสร็จก็ต้องง้อมันยกใหญ่เลย เรื่องมันมีอยู่ว่าวันนั้นก็เมื่อวันหยุดปกติคือผมกับน้องก็จะไปเล่นกันที่บ้านของพี่ชายที่อยู่ไกล้ๆกัน แล้วบ้านพี่จะมีคอมพิวเตอร์อยู่สองเครื่อง เครื่องหนึ่งพี่ก็เล่นอีกเครื่องผมกับน้องก็จะเปลี่ยนกันเล่นแต่วันนั้นผมเกิดมันมือไม่ยอมแบ่งให้น้องเล่นแก่เลยงอแงร้องให้ไปฟ้องป้าซะ ผมกับพี่เลยโดนทำโทษเลยให้น้องเล่นคอมแล้วผมกับพี่ไปถูบ้านซะเวรกรรม หลังจากนั้นผมกับพี่ก็เกิดหมั่นไส้น้องขึ้นมาเลยว่างแผนกันไงว่าจะไม่ยอมคุย ไม่ยอมเล่นด้วยหลังจากถูบ้านเสร็จ ผมกับพี่ก็ไปเล่น VDO Game กันสองคนน้องเห็นผมกับพี่เล่นกันสนุกเลยอยากเล่นด้วยทีนี้แก่ก็มาหาบอกว่าอยากเล่นด้วยผมกับพี่เลยทิ้งให้แกเล่นแล้วก็ไปเล่นคอมต่อ แกก็เริ่มน้อยใจละ ผมกับพี่ก็แกล้งแก่อยู่อย่างนั้นประมาณพักหนึ่ง แกก็บอกว่าจะไปฟ้องป้าอีก ผมกับพี่เลยบอกไปว่าไปฟ้องอีกก็จะไม่เล่นด้วยเลยตลอดไป ทีนี้แกก็ไม่กล้าไปฟ้องผมกับพี่เลยไปนั่งเล่นกันที่ระเบียงชั้น 3 แกก็ตามมาผมกับพี่ก็ไม่สนใจคุยกันแค่สองคนแกเริ่มรู้สึกกดดัน เลยบอกว่าถ้าไม่มีใครสนใจนะจะ "ฆ่าตัวตาย" ผมกับพี่ได้ยินก็ขำแล้วก็หันกลับไปถามว่าจะฆ่าตัวตายยังไง แกก็เดินไปที่ขอบระเบียงแล้วบอกว่าจะโดดตึกตายผมกับพี่ก็ขำอีกแล้วก็ไม่สนใจคุยกันต่อ ทีนี้แกก็เอาเลยหย่อนเท้าลงไปก็ยังไม่มีใครสนใจ แกก็บอกอีกว่า "จะโดดแล้วน้า" ก็ยังไม่มีใครสนใจอีกทีนี้แกลงไปเลยครึ่งตัวโดยหันหน้าเข้ามาแล้วใช้มือยันตัวเองไว้ทีนี้ผมกับพี่ก็เริ่มสนใจละ แล้วก็หันไปดูแล้วก็พูดจาขู่อีกว่าลงไปตายจริงๆน้าอะ มันเริ่มนานแล้วไงแกเริ่มหมดแรงมือที่ยันตัวไว้ก็ ฟุ๊บ แก่ลงไปห้อยโตงเตงเลยทีนี้ผมกับพี่ลุกวิ่งไปจับมือไว้ดึงขึ้นมาแกร้องให้ใหญ่เลยวินาทีนั้นผมกลัวมากถ้าเกิดแกตกไปจะทำไง หลังจากนั้นเลยไม่แกล้งแกแบบนั้นอีกเลย เหอะๆ แม้ใจร้ายจริงๆ เลยนะพี่ชายสองคนนี้ เอิ๊กๆ ก็นะนั้นมันตอนเด็กๆ
สวัสดีครับ ขอบคุณที่อ่านคร๊าบ ^^
